Bu bölümde, yılın sonuna yaklaşırken geçmişe teşekkür etmeyi ve geleceğe niyet etmeyi kavanoz metaforu üzerinden yeniden ele alıyoruz. Büyük taşları, çakılları ve kumu ayırt ederek; hayatımızda gerçekten neye yer açmak istediğimizi keşfediyoruz. Kendine küçük bir duraklama, şefkatli bir teşekkür ve taze bir niyet vermek isteyenler için sakin ve derin bir bölüm.

Bir öğretmenin her sabah tahtaya yazdığı tek bir kelime—“Bugün”—yıllar sonra bile bir öğrencinin hayatını aydınlatmaya devam eder. İzi Silinmeyenler, küçük bir dokunuşun nasıl bir ömre yön verebileceğini anlatan, iç ısıtan bir hikâye ve farkındalık yolculuğu.

Bu bölümde, büyüdükçe susturduğumuz ama içimizde hâlâ yaşayan o küçük çocuğun sesine kulak veriyoruz. Unuttuğumuz neşeyi, merakı, saf sevinci hatırlatan kırmızı balon hikâyesiyle; kaybetmenin, bırakmanın ve yeniden başlamanın aslında nasıl bir büyüme olduğunu keşfediyoruz. İçindeki çocuk sana bugün ne söylemek isterdi?

Bu özel bölüm, bir ulusun yeniden doğuşuna ve hiç sönmeyen bir ışığın kalplerdeki yolculuğuna adanmıştır. Cumhuriyetin köklerinden güç alan bu hikâyede; cesaretin, umudun ve insanın kendi içindeki ışığı hatırlamanın anlamını keşfediyoruz. 🌿 Bugün, o ışığın sahibi olan Mustafa Kemal Atatürk’ü rahmet, minnet ve büyük bir özlemle anıyoruz. 🇹🇷✨

Hataların Hikmeti 🎙️ Hazırlayan ve Anlatan:  Özlem Tüysüz 🌿 Hatalar, Yargı Değil; Yol Arkadaşı Hatalar... Kulağa ürkütücü geliyor değil mi?Ama belki de en çok onlardan öğrendik, en çok onlarla büyüdük. 🍃 Çünkü hatalar bizi yargılamak için değil, büyütmek için  gelir. Bazen utanırız, bazen pişman oluruz,ama o duyguların içinde bir bilgelik gizlidir. Bugün, hatalarımıza biraz daha şefkatle bakalım istedim.Çünkü belki de bizi insan yapan tam olarak o çatlaklardır —ışığın içer

Sabretmenin Sessiz Gücü 🎙️ Hazırlayan ve Anlatan:  Özlem Tüysüz 🌿 Zamanın Aceleciliğinde Bir Durak Hepimiz bazen hemen olsun istiyoruz, değil mi? Bir e-posta, bir karar, bir değişim, bir sonuç…Beklemek zor geliyor.Ama hayatın kendi ritmi var — ve bazı şeyler sadece zamanı geldiğinde yeşeriyor. 🍃 Bazen sabır, beklemek değil ;bir şeylerin kendi zamanında olmasına izin vermektir. Ve işte o anda başlıyor gerçek dönüşüm:Kontrolü bırakınca, sürece güvenmeyi öğreniyoruz. 🌿 📖 H

Hayat bazen bir denge oyunu gibidir. Bir yanda hedefler, sorumluluklar; diğer yanda huzur, dinginlik ve kalbin sesi… 🌿 Bu bölümde, dengeyi bulmanın her şeyi eşitlemek değil, kendine alan açmak olduğunu konuşuyoruz. Akıl ile kalp, hız ile dinginlik arasında yürürken gerçek dengeyi nasıl koruyabileceğini keşfet. 💭 Gerçek denge, senin için neye benziyor?

Bu bölüm, görünmeyen emeğin sessiz ama derin gücüne odaklanıyor. 🌿 Bazen bir gülümseme, bir çayın buharı ya da sessizce yapılan bir iyilik… fark edilmese de dünyayı güzelleştirir. “Kimse görmese de” diyenlerin, yani kalpten çalışanların hikâyesi bu. Çünkü hayat, çoğu zaman sessiz kahramanların emeğiyle akar. ✨

Koçvari Hikâyeler’in 27. bölümünde şükrün gücünü keşfediyoruz. Çoğu zaman eksik olana odaklanırken, elimizdeki hazineleri gözden kaçırıyoruz. Fakir adam ve bilgenin hikâyesi bize hatırlatıyor: Asıl zenginlik gözümüzde, ellerimizde, sağlığımızda ve sevdiklerimizde saklı. Şükretmek, mutluluğu çoğaltmanın en sade yolu. Senin gözünün önünde hangi hazine var?

Bu bölümde, farkında olmadan hepimizin düştüğü kıyas tuzağı ele alınıyor. Gül ve menekşe hikâyesi üzerinden, başkalarının terazisinde değer aramanın bizi nasıl eksik hissettirdiği anlatılıyor. Gerçek değerin ise başkasına bakmadan, kendi yolculuğumuza ve potansiyelimize odaklandığımızda ortaya çıktığı vurgulanıyor.

“Koçvari Hikayeler”in 25. bölümü *Yeterli Miyim?*de, hepimizin içinden geçen en temel sorulardan birine kulak veriyoruz. 🎧 Çırak ve ustanın hikâyesiyle, yeterliliğin başkasının onayında değil, kendi gözümüzde gizli olduğunu keşfediyoruz. 🌿 Bazen küçük bir adım, bazen de kendine söylediğin tek bir “Aferin bana” bütün yolculuğu değiştirebilir. Sen yeterliliğini hangi terazide tartıyorsun? #KoçvariHikayeler ✨

Koçvari Hikayeler”in 24. bölümü Hayatın Satranç Tahtasında, hayatın hamlelerle örülü yolculuğunu keşfediyoruz. 🎧 Satranç taşları gibi; piyon küçük adımlarımızı, at sıra dışı sürprizlerimizi, vezir sınırsız potansiyelimizi, şah ise özümüzü simgeliyor. 🌀 Bazen ilerlemek için geri çekilmek, bazen büyük kazanımlar için küçük fedakârlıklar yapmak gerekir. Peki, senin hamle sırası geldi mi? #KoçvariHikayeler

Eylül, sadece tatillerin bitişi ve şehrin hızlanışı değildir; aynı zamanda yeni başlangıçların davetidir. Bu bölümde yaprakların döngüsünden ilham alarak fazlalıkları bırakmayı, tazelenmeyi ve kendi ritmini bulmayı konuşuyoruz. Peki, bu Eylül sana hangi yeni başlangıcı fısıldıyor? Belki de bırakacaklarınla hayatında yeni filizlere yer açma zamanı gelmiştir.

Hayat bazen en büyük sırlarını küçük bir detayda saklar. 🌱 Çakalların karpuzlarla başlayan yolculuğu bize şunu hatırlatır: Farkında olmadan da olsa bir başkasının yolculuğuna eşlik edebilir, içindeki tohumu yeşertebiliriz. Küçücük bir söz, sessiz bir davranış… Ve bir gün, hiç beklemediğimiz bir yerde filizlenir. 🌿 Senin hangi izlerin bir başkasının tohumu oldu? 🎧 Koçvari Hikâyeler 22. Bölüm şimdi yayında!

🎧 Koçvari Hikayeler 21. Bölüm: Fasulye ile Mısır Bu bölümde, doğanın bize fısıldadığı en sade ama en güçlü öğretilerden birini keşfediyoruz: Fasulye ile Mısır’ın dostluğu. 🌱🌽 Fasulye tek başına büyüyemez; mısıra tutunur ve göğe doğru uzanır. Mısır ise sessizce ona omuz verir. Karşılığında fasulye toprağı besler ve mısır güç bulur. Birlikte köklenir, birlikte büyürler. Tıpkı hayat gibi… Bazen destek olan biziz, bazen de sessizce destek bulduğumuz kişi. Ve asıl büyüme, bu

Bu bölüm, bir hikâye yerine, 20 haftalık yolculuğun kendisine ayrılmış özel bir durak. Özlem Tüysüz, dinleyicileriyle birlikte geriye dönüp bakıyor; hangi hikâyelerin, hangi soruların ve hangi duyguların yolda onlara eşlik ettiğini hatırlatıyor. “Bazen ilerlemek kadar durup nereden geldiğini görmek de değerlidir” mesajıyla, yolculuğun sessiz kutlamasını yapıyor. Bölüm, dinleyiciye geçmişe şefkatle bakma ve teşekkür etme daveti sunuyor.

Bir dere, önüne çıkan taşlara rağmen akmaya devam eder. Kimi zaman etrafından dolanır, kimi zaman bekler ama asla vazgeçmez. İki arkadaş bu suyu izlerken biri suyu güçsüz bulur. Diğeri ise hatırlatır: “Su çatışmaz ama iz bırakır. Güç bazen sessiz, sabırlı ve inatçıdır.” Bu hikâye, güçlü olmanın sadece direnmek değil; bazen sessizce yoluna devam etmek olduğunu hatırlatır. Tıpkı hayat gibi… Önümüze çıkan taşları zorlamak yerine, su gibi akmayı seçebiliriz.

Bu bölümde, hayatın içinde sessizleşen dostluklara, görünmeyen duygulara ve fark edilmek isteyen kalplere odaklanıyoruz. Bir el feneri metaforu üzerinden, dostluğun bazen sadece yanında sessizce durmak ve ışığı doğru yöne çevirmek olduğuna dair bir hikâye anlatılıyor. Bölüm, ilişkilerde farkındalık, şefkat ve içsel ışığımızı nereye tuttuğumuz üzerine düşündürüyor. Sonunda ise güçlü bir koçvari soruyla dinleyiciyi kendi ışığını nereye çevirmek istediği konusunda içsel bir yolc

Bu bölümde, “Kuyunun Dibindeki Kurbağa” hikâyesiyle sınırlarımızı sorguluyoruz. Kurbağa, kuyudan gördüğü küçük gökyüzünü tüm dünya sanarken, dışarı çıktığında gerçeklerin bambaşka olduğunu fark eder. Bu bölüm, alıştığımız çerçevenin ötesine bakmaya cesaret etmeye davet ediyor. Peki ya senin “kuyun” neresi? Belki de büyümenin ilk adımı, o dar çemberin dışına bakmakla başlar.

🎙️ Koçvari Hikayeler – 16. Bölüm: Yarım Kalanlar Bu bölümde, bir zamanlar tutkuyla başlanıp zamanla unutulan hayallerin aslında içimizde nasıl yaşamaya devam ettiğini keşfediyoruz. Özlem Tüysüz’ün anlattığı bu dokunaklı hikaye, yeniden başlamak için ilham veriyor. Yarım kalan hayallerin peşinden gitmeye cesaret etmek isteyenler için anlamlı bir durak. Spotify ve YouTube’da dinleyebilirsiniz.